RASCACÚS (Ruscus aculeatus)

E para rascar. sexan cús, mans, pés e non digamos as calvorotas (coma a miña), non está mal preparada: mirada as espiñas en que rematan esas "follas" que non son follas, son falsas follas, cladodios ou "filoclados": en realidade son tallos transformados, por iso a flor e, delas, o froito, péndelle desas falsas follas (se fosen follas verdadeiras, non darían flores, claro). Tamén teñen tallos normáis, redondiños.

Tódalas partes verdes fan a fotosíntesis, ou sexa, tódala planta, agás as flores!!, que están transformadas en unhas escamiñas na base dos cladodios e cáenlle axiña

¡Os froitos valen para comer coma aperitivo!!! (e coma adorno navideño)

E agora entérome de que a súa raiz e "follas" teñen propiedades antiinflamatorias e vasoconsctrictores, en aplicación externa.

Como son lambeteiro, mañá as probo ·de "entrante"

E coma teño varices, probaréi o tratamento, amodiño e con coidado de non rascalas e que sexa peor o remedio.

Ah!, disque tamén se chama XILBARBEIRA, non me preguntedes por qué, pero é bonito nome ¿non si?

E disque en algures chámanlle AZOUTACRISTOS, e ninguén preguntará por qué, pero tamén che é bonito nome. (e xilbarba, e picanceira...)

p.d.: En la wikipedia veñen estes nomes casteláns: acebillo, acebo menor, acebo pequeño, achibarba, albernera, argallúa, arrayán, arrayán morisco, arrayán salvaje, arrayán silvestre, arriján brusco, bruco, brujo, brusay, brusco, brusco con aguijones, bruso, bucharreta , capio, capios, carrasco, carrasquilla, cegueras, chubarba, chumbarba, chumbarda, churbarba, chusbarba, cornicabra, escobina, escobizo, garapincho, garceran, gatzeran, gibalbeira, gilbarbera, hierba de los ratones, hoja de palma, jusbarba, jusbarda, lapiceros, mesquita, mirto de los judíos, orusco, palmas, pequeño acebo, ramo de las guindas, rascacú, rusco, ruscus, sardonera, sardonilla, vara de San José, varita de San José, verdenace, yusbarba, zaquemí, zaquenú.